Praveena Thangaraj Novels

தன்னில் தாகம் தனிய தலையை வெட்டிவிட்டான் இளநீரை         --பிரவீணா தங்கராஜ் .

 கோடிட்டு காட்டினேன் நீ இரு உயிரென மேடிட்ட வயிறை தடவியே நாமொருயிர் என்றாய்...! உண்ணாமல் தவிர்த்தாய் ஒவ்வாது என்றதும் உலகமே நானாக மாறித்தான் போனாய்... ! மரணவலி கொடுத்து நான் வந்தாலும் மகிழ்ச்சியோடு வரவேற்றாய் குதூகலத்தோடு பாகாய் உருக செய்யும் அன்பை பாரினில் வேறு யார் தருவார் ? ஏக்கம் நிறைந்த பார்வை நான் காண எட்டாத உயரமென்றாலும் வாங்கி தருவாய்...! உண்ணும் உணவு ஒரு பிடி என்றாலும் உன்னை மறந்தே எனக்களிப்பாய்...! உன் தியாகமும் , பாசம் கலந்த தவிப்பும் உறைவிடமாக இருப்பேன் எந்நாளும் உயிர்த்திசையாக இருப்பவளே... ! உயிராய் என்னை சுமந்தவளே ...!                                       -- பிரவீணா தங்கராஜ்               * அம்மையார் ஹைநூன்பீவி நினைவு பரிசுப்போட்டிக்கு எழுதியது .                 

கோரமான பற்களதில் இரத்தம் வழிந்த திட்டுக்கள் கண்களை கண்டாலே  பயப்பந்து வயிற்றில் பிரள எதற்குக் கொன்றது ? ஏன் கொன்றது ? எத்தனிக்க இயலாத காட்சிகள் அப்படியே உள்வாங்கிய மகளின் மனதில் விளக்கு பொத்தானைப் போடாத அந்த அறைக்குச் செல்ல கால்கள் தயங்கியே நிற்க அச்சத்தில் கைகளும் சில்லிட்டுயிருந்தன சீக்கிரம் கிளம்புயென்று விரைவுப்படுத்திய போது அந்தப் பார்வையே சொல்லிவிட்டது நிமிடத்தில் கண்ட பேய் படத்தின் பாதிப்புயென்று 'சரி வா' என கை கோர்த்து அழைத்துச் சென்ற மகளிடம் 'இப்ப மட்டும் பேய் வராதா' யென்ற கேள்விக்கு பதிலாக 'அம்மா நீங்க இருக்கீங்க' யென்ற பதிலில் சிலிர்த்து விட்டது என்ன வார்த்தை கூறி மீதி முடிப்பதென்று ...                                -- பிரவீணா தங்கராஜ் .  

வெற்றியெனும் வாகை பூச்சுட விடாமுயற்சி யெனும் விதையை தூவிவிடு....! ஒருநாள் முளைக்கும் விடியல் பிறக்கும் அந்நாள் வரை அசராது முயன்றிடு ...!   தோற்பதை கணக்கில் எண்ணாதே எண்ணத்தை ஏணியாக்கி விடாது முயன்று வெற்றிக்கனியை பறித்து விடுவாய்...! உன்னில் நம்பிக்கை உள்ளவரை வெற்றி உனக்கென காத்திருப்பது நிஜமே...!                     -- பிரவீணா தங்கராஜ் .

ஏழுவர்ணம் போதவில்லை வர்ணங்களை கூட்டுகின்றாள் அன்பு மகள்.             --பிரவீணா தங்கராஜ்.

தத்தித் தத்தி நடந்து வந்து தங்கத் தமிழை நீ மொழிந்து தாமரையாய் சிரிக்கும் பேதையழகு குட்டிக் குட்டி குறும்புச் செய்து கள்ளத்தனம் மறைத்து வைத்து கதைகள் பல கூறிடும் பெதும்பையழகு சுட்டி தனம் செய்ததெல்லாம் சுருக்க செய்திடும் அச்சமது சடுதியில் மாறிய மங்கையழகு பார்த்ததை கேட்டதை உண்மையென பிரித்து பார்க்கா  நெஞ்சமது பாசவலையில் விழுந்துடும் மடந்தையழகு இது சரி இது தவறுயென இன்னது வகுத்து இன்னலை களைத்து இதிகாசம் எடுத்துரைக்கும் அரிவையழகு கற்று தேர்ந்த அறிவினை கனிந்தே எடுத்துரைத்து இல்லறத்தை காவியமாய் பேணிடும் தெரிவையழகு ஒப்பனையும் , உடலழகும் பெரிதென ஒப்புதலை ஏற்காது அன்பு இதயமது ஒப்பற்ற தாய்மையே பேரிளம் அழகு வரிகளை ஓவியமாய் வயிற்றில் பெற்ற தாய்மையே பெண்ணினத்தின் பேரழகு                                                         -- பிரவீணா தங்கராஜ் . 

நேரங்கள் சென்றுக்  கொண்டே இருக்கின்றன நாட்கள் கூடிக்கொண்டே போகின்றன நான் உனக்காக அனுப்பிய காதல் தூதுகள் எல்லாம் மகிழ்வோடு ஏற்றுக்  கொண்டாய் ...! ஆம் நீயே அறியாது தான். மேகத்தை தூதாக்கினேன் மழையாய் பொழிந்தவுடன் ஏற்று கொண்டாய். உன் வீட்டின் பூவை தூதாக்கினேன் அந்த ஒற்றை ரோஜாவை நீயே கிள்ளி தலையில் சூடிக்கொண்டாய்...! நீ சூடியதும் அது என்னை பார்த்து கர்வத்தோடு சிரிக்க வேறு செய்கின்றது. பாடல் மூலமாக இசையோடு தூது அனுப்பினேன் உன் ரோஜா செவி மடல் அந்த இசைக்கு ஏற்ப இசைந்து கொடுத்து ரசித்துக் கொண்டாய்...! தூதாக அனுப்பியவை எல்லாம் ஏற்றுக் கொண்டாய் ...! உன்னை அறியாது அதைப் போலவே என் காதலையும் சற்று விழி நிமிர்ந்து பார்த்து ஏற்றுக் கொள் . காதலில் சொல்லாமல் புரிதலில் ஒரு சிறகு விரித்து பறக்கும் மனம் வண்ணத்து பூச்சியாய் ...! அந்த இனிய அவஸ்தை வேண்டுமடி அழகியே...!          -- பிரவீணா தங்கராஜ் . 

அருகலை இலவசமாக்கி அத்தியாவசியம் உயர்கின்றன அரசியல்        *** கழிவுகள் துப்புரவுசெய்தும் போக மறுக்கின்றன அறுகலை குப்பைகள் .        *** கூட்டிப்பெருக்கி கழுவி சுத்தம் செய்தும் மணக்கவில்லை துப்புரவாளர்களின் வாழ்க்கை .                          --பிரவீணா தங்கராஜ் . 

தின்னும் மிட்டாய் தவிர - தங்கமே யானாலும் கூட தர துடிக்கும் வசவுச்சொல்லி அடித்திட்ட போதிலும் வாயிங்கேயென அழைத்திட கணமே அணைத்திடும் பாவ மென்ற ஒற்றை  சொல்லை பவ்வியமாய் கூறியே பகிர்ந்திடும் ஐந்தறிவு யென்ன அரக்கன் யென்ன ஈகைத்திடவே செய்யும் மழலையின் மனிதம் .                        -- பிரவீணா தங்கராஜ் .

வெண்பட்டாடை   யுடுத்தி கைகளில் மந்திரக்கோல் புகுத்தி வலுக்கட்டாயமாக புன்னகை வரைந்தே பார்த்து தோற்றுப்  போனேன் எவ்வளவோ முயன்றும் உந்தன் சிறகை விரித்து பறக்க தடை செய்கின்றது நீ தலையில் சுமந்த வறுமைகள்(ல்) விழியில் யேனடி சோகம் ஏட்டுச்சுரைக்காய் கிட்டவில்லையென்றா இல்லையேல் தலைமேல் சுமக்கும் பாரத்தை தாங்கிட யாருமில்லையென்றா மனம்தளரா பட்டாம்பூச்சியே வாழ்க்கை சக்கரம் மாறும்                         -- பிரவீணா தங்கராஜ்